Το πολύτιμο..απλό!

Δουλεύεις,κουράζεσαι,αγχώνεσαι,
για ένα αβέβαιο μέλλον που σου επιφυλάσσει σίγουρα πολλά εμπόδια και μόχθους..
Ερωτεύεσαι,αγαπάς,συγχωρείς,
κάποιον τον οποίο αύριο ίσως δε θες να τον ξέρεις..
Ζεις,περιμένεις,ελπίζεις,
ώσπου να φτάσεις στο θάνατο και το ανεξήγητο μετά του..
Γιατί δουλεύεις,κουράζεσαι,αγχώνεσαι,ερωτεύεσαι,αγαπάς,συγχωρείς και ζείς μια κατευθυνόμενη-όπως έτσι ακούγεται- ζωή;
Τότε θα μου πεις δεν το επέλεξα εγώ.Και σου απαντώ..Όλα όσα είναι γραμμένα στη μοίρα θα πραγματοποιηθούν.Μην προσπαθήσεις να τα αλλάξεις,να τα διαγράψεις ή να τα ξεχάσεις και μην εγκαταλείψεις ποτέ τον αγώνα για την αξιοπρεπή ζωή σου..Προσπάθησε απλώς να τα αντιμετωπίσεις όλα με μεγαλειότητα,θάρρος και υπομονή.Όποιος κι αν είσαι έχεις τη δυνατότητα ναι ακολουθήσεις μια πολυτελή ζωή,με δόξες και αξιοζήλευτα συναισθήματα..Δε χρειάζεσαι πλούτη ούτε δόλο...Παρα μόνο μια απλή σκέψη περι αυτού που πιστεύεις εσύ οτι θα σε γεμίσει ως άνθρωπο και στη συνέχεια η προσπάθεια υλοποίησης του..
Μόνο τότε θα είσαι αυτό που θαύμαζες και ήλπιζες να γίνεις κάποτε...

Εσύ..

Κάποτε ζητούσες το αύριο.Τώρα ίσως αναπολείς το παρελθόν.Άσχημο πράγμα η αχαριστία..Όμως δε φταις εσύ.Οι πράξεις των άλλων σε καλομαθαίνουν κι έπειτα σου στερούν όλα αυτά που πρόσφεραν..Ίσως να μη λέγεται αχαριστία αλλά ένα συνεχές,ατέρμων κυνήγι για το καλύτερο: εξάλλου κάτι τέτοιο αξίζει στον καθένα από εμάς..Η αξιοπρεπής ζωή,ο βασικότερος στόχος μας..Άσχημο πράγμα ο τυφλός,απεριόριστος εγωισμός..Αλλά η δύναμη που σε καθοδηγεί είναι και πάλι οι πράξεις των άλλων!Εσύ,ο εαυτός σου και η προσωπικότητά σου..Οι θησαυροί της ζωής σου..Αυτοί που δε θα σε προδώσουν ποτέ παρα μονο θα σε ακολουθούν πιστά σε κάθε σου βήμα..Μόνο αυτοί μένουν γνήσιοι και αποκλειστικά δικοί σου..Μόνο γι αυτούς να είσαι σίγουρος,γι αυτό να τους αγαπάς και να τους φέρεσαι καλά..Να είσαι γενναιόδωρος απέναντί τους..Να ζεις,να αγαπάς και να μαθαίνεις..Να βελτιώνεσαι μέσα από τις εμπειρίες της ζωής..Και πάνω απ όλα να κυνηγάς το δίκαιο και το καλό..Τότε ανταμοίβεσαι και ολοκληρώνεσαι ως άνθρωπος..

Νοέμβρης...

Και πάλι εδώ..Μόνος μες στη μιζέρια..Και τώρα τι αναζητώ;Μια καινούρια Ιθάκη..Ή μήπως αναπολώ τη χαμένη Ιθάκη;Αναζητώ το καινούριο,το εντυπωσιακό,το όμορφο..Ή μήπως το παλιό,το δοκιμασμένο,το ξεχασμένο;Το υποσυνείδητο αναζητά τη χαμένα άδικα αγάπη,μα εγώ προσπαθώ να καλυφτώ με κάτι επιφανειακό που θα καλύπτει ίσα ίσα τις λακούβες...Τις λακούβες του παρελθόντος..Τρέχω,λαχταρώ για το καινούριο,το δήθεν πολύτιμο και το πιο αξιοπρεπές..Τρέχω να ανοίξω κι άλλες λακούβες που θα προσπαθώ μάταια και πάλι να κρύψω..Έχοντας στο μυαλό πάντα εκείνο τον ονειρεμένο Νοέμβρη..Αυτόν το Νοέμβρη που όλο αργούσε να εμφανιστεί..Αυτόν το Νοέμβρη που τον περίμενα σα θησαυρό,όπως στον Όμηρο,η Πηνελόπη περίμενε αιώνια και υπομονετικά τον Οδυσσέα..Αυτόν το Νοέβρη που δεν ήξερα τι φέρνει μαζί του για μένα αλλά τον περίμενα ως λύση για την ανιαρή καθημερινότητα μου,ως φάρμακο για την ααρωστημένη ψυχή μου,ως καταφύγιο για την πονεμένη καρδιά μου..Αυτός ήταν ο Νοέμβρης..Ήρθε σα χελιδόνι της Άνοιξης κι έφυγε βιαστικά και ανυπόμονα όπως φεύγουν τα παιδικά χρόνια..
Ναι..Αυτός λοιπόν ήταν ο Νοέμβρης!

Κανείς...

Τις περισσότερες εκπλήξεις να τις περιμένεις από τον εαυτό σου και όχι απ' τη ζωή..Κανείς δεν μπορεί να αντικαταστήσει το είναι σου,να ταυτιστεί μαζί σου,να σκεφτεί απολύτως ίδια όπως εσύ..Κανείς δεν μπορεί να βιώσει τη θέση σου στις δύσκολες και στις όμορφες στιγμές..Κανείς δε ζει ίδιες εμπειρίες με τις δικές σου και προπάντων κανείς δεν μπορεί να πάρει τη ζωή σου στα χέρια του..
Η ανθρώπινη ύπαρξη είναι μοναδική και η κάθε στιγμή που για το σύμπαν ακούγεται και φαίνεται η ίδια για τον καθένα είναι ξεχωριστή..αλλοιώτικη..Οι ιδέες,τα όνειρα και η πορεία της ζωής σου εξαρτάται από τις επιθυμίες και τα όρια που έχεις θέσει στον εαυτό σου..Κανείς δε θα σου δώσει μια συμβουλή την οποία θα ακολουθήσεις απερίσκεπτα εμπιστεύοντας τη σκέψη του..
Οι στιγμές σημαντικών αποφάσεων είναι στιγμές μοναχικές!

Ευτυχία..θεωρητικές σκέψεις..

Δεν υπάρχει μονοπάτι που να καταλήγει στην ευτυχία..Η ευτυχία είναι το ίδιο το μονοπάτι που χαράζει ο κάθε άνθρωπος με τις πράξεις,τις επιθυμίες και τα όρια που θέτει στον εαυτό του και τη ζωή..Περιμένουμε να περάσουν οι δυσκολίες,να λυθούν δια μαγείας όλα τα προβλήματα,να ξεκινήσει μία καινούρια μέρα για να ζήσουμε την πραγματική ζωή..Αυτή που εμείς έχουμε δημιουργήσει στο υποσυνείδητο σαν την ιδανική για τον εαυτό μας..Μα η πραγματική ζωή είναι το παρόν..Είναι αυτές οι δυσκολίες,τα προβληματα,οι δοκιμασίες που όμως κρύβουν μέσα τους θησαυρούς διότι μέσα απο αυτές αποκτούμε εμπειρίες και βρίσκουμε σταθμούς στο ταξίδι της ζωής..Είναι αυτή η μέρα που χτές περιμέναμε να έρθει..Είναι η κάθε στιγμή που περνάει,το κάθε μοναδικό δευτερόλεπτο..
Η ίδια μέρα με τη σημερινή δε θα έρθει ποτέ ξανά!Δεν έχουμε χρόνο λοιπόν να κάνουμε πρόβες για ένα καλύτερο αύριο..Ζούμε το ανεπανάληπτο τώρα..που δε θα ξαναέρθει ποτέ!Το αύριο είναι απρόβλεπτο..Το πριν αδιάφορο..Το τώρα μαγικό..

Η μαγεία του Έρωτα..

Έδειχνε κουρασμένος..
αλλά η απαράμιλλη ομορφιά του τοπίου τον είχε σαγηνέψει..
Ήταν απόγευμα
και ο ήλιος ντυνόταν με τα καλά του μαύρα ρούχα
Κι εγώ,όπως η στάλα τρομαγμένη τρεμοπαίζει πάνω στο φυλλαράκι του ανυποψίαστου δέντρου,καθόμουν με Δέος και παρακολουθούσα το δώρο της ζωής που ξετυλιγόταν για χάρη μου..
Τον Έρωτα..
Ένιωσα το φυλλαράκι να με ακουμπά και όλη την πλάση να συμμετέχει στη χαρά μου..
Τα συναισθήματα,
με είχαν περιτυλίξει,με είχαν αποπλανήσει..
Κι εκείνος συνέχιζε αμέριμνος το ταξίδι της φαντασίας του,αντικρύζοντας τις ομορφιές της Άνοιξης..
Ήμασταν μαζί..Είχαμε γίνει ένα..Το δικό μου ήταν πλέον το δικό μας..Το χτυποκάρδι έμοιαζε με μία ατέλειωτη,καταρρακτώδη,έντονη βροχή που θέλει να καθαρίσει το παρελθόν της πόλης της...Ήμασταν μαζί..
και όλα φαίνονταν να γεννιούνται εκείνη τη στιγμή..